Złom wsadowy - czym jest i do czego się przydaje?

Mianem złomu nazywa się wszystkie przedmioty metalowe przeznaczone do wykorzystania w procesie recyklingu. Oddawanie do skupów wszelkiego rodzaju wyrobów metalowych, których się już nie używa, pozwala nie tylko zarobić pieniądze, pozbyć się niepotrzebnych rzeczy, ale także przyczynia się do ochrony środowiska naturalnego. Aby usprawnić przetwarzanie złomu, powstał podział tego surowca ze względu na różne kryteria, które warto poznać przed wizytą w skupie.

Złom wsadowy a niewsadowy

Ze względu na materiał, z którego pochodzi złom dzieli się go na trzy gatunki:

• złom żeliwny,
• złom metali nieżelaznych (kolorowych),
• złom stalowy.

Ten ostatni jest najczęściej oddawanym do skupów złomu. Jego podstawowym składnikiem jest stal, czyli stop żelaza z węglem. Może być poddawany wielokrotnemu procesowi recyklingowemu, musi jednak mieć odpowiednią jakość. Złom stalowy dzieli się na wsadowy oraz niewsadowy. Kryterium klasyfikacyjnym tego podziału jest możliwość dalszego wykorzystania odpadu. Największą wartość ma złom wsadowy, ponieważ jest znacznie łatwiejszy w dalszej obróbce. Ten rodzaj złomu ma określony skład chemiczny, dopuszczalne zanieczyszczenie, wymiarach, postać i masę. Umożliwia to ekonomiczne i bezpieczne wykorzystanie go jako wsadu do pieca hutniczego. Złom stalowy wsadowy dzieli się na kilka klas według normy PN-85/H-15000, która obowiązuje w Polsce. Na podstawie jego postaci, wymiarów i procentowej zawartości zanieczyszczeń wyróżnia się 17 klas. Przykładowo złom nazywany potocznie lekkim, który według normy posiada symbol W2, może mieć maksymalne wymiary 1000x500x500 mm oraz grubość ścianki poniżej 4 mm, a jego zanieczyszczenie musi wynosić mniej niż 2%.

Dla porównania złom niewsadowy jest mniej pożądany, ponieważ nie można go od razu przekazać do huty, ale najpierw trzeba poddać go obróbce termiczno-mechanicznej w celu uzyskania potrzebnych wymiarów, postaci i masy przed wykorzystaniem go jako wsadu w piecu hutniczym. Złom niewsadowy przed dalszym użyciem zazwyczaj jest rozdrabniany oraz oczyszczany. W celu dostosowanie wielkości stosuję się różne metody m.in. kruszenie, cięcie lub strzępienie. Wykorzystuję się też różne metody przeróbki w zależności od rodzaju obcych substancji obecnych w złomie. Złom niewsadowy dzieli się na 10 klas. Ostatnia z nich to tzw. niesort, czyli surowiec wymagający dokładnej oceny pod względem przydatności. Złom wsadowy często ma postać konstrukcji stalowych, prętów, blach czy szyn. Pomimo że nie jest tak łatwy do ponownego wykorzystanie, to również jest przyjmowany przez skupy złomu.